ایلنا: یک کارشناس امنیت شبکه گفت: قابلیت های شبکه ملی اطلاعات باید در عمل مورد قضاوت قرار بگیرد.
اسماعیل ذبیحی در گفتگو با خبرنگار ایلنا اظهار داشت: اگر واژه "اینترانت" را یک شبکه بزرگ یا کوچک ارتباطی با دسترسی محلی تعریف کنیم، ما سال‌هاست که به طور عملی در حال تمرین استفاده از شبکه های اطلاعاتی بومی یا داخلی بوده ایم. هر کدام از این شبکه های داخلی، خود اجزای کوچک یا بزرگی از شبکه جهانی اینترنت محسوب می شوند که می توانند اتصال های امن‌تر و سریع‌تری را برای کاربران فراهم کنند.
وی ادامه داد: بنابراین بر خلاف تصور موجود، شبکه ملی اطلاعات یا اینترانت ملی به هیچ وجه مساله جدیدی نیست و نسخه های کوچکتر آن از مدت ها پیش و از بدو ورود اینترنت به کشور مورد توجه مسئولان و کاربران شبکه های ارتباطی قرار داشته است.
ذبیحی خاطر نشان کرد: تنها تفاوت موجود، وسعت، اندازه و ظرفیت شبکه ملی اطلاعات است که بنا بر اظهارات مسئولان، قرار است به حدی بزرگ باشد تا تمامی کاربران شخصی و مراکز سازمانی در سرتاسر کشور تحت پوشش مؤثر آن قرار بگیرند.
وی افزود: البته با توجه به اظهارات پی در پی و تأکیدهای مکرر مسئولان فن آوری اطلاعات و ارتباطات کشور، هیچ شکی وجود ندارد که شبکه های ارتباطی داخلی و محلی (اینترانت) امن تر و سریع تر هستند، اما تنها دلیل امنیت و سرعت این نوع شبکه ها، تعداد کمتر کاربران، مقدار بیشتر پهنای باند، وسعت محدودتر و نیز عدم تمایل بسیاری از خرابکاران و مجرمان اینترنتی به صرف هزینه و زمان برای دستیابی به اطلاعات موجود در آنها و یا ایجاد اختلال و تخریب در فعالیت آن هاست.
ذبیحی گفت: شبکه های اینترانت بیشتر هدف حملات تخصصی هدفدار، حملات خاموش و نامحسوس، نفوذهای سازمان یافته و سرقت حرفه ای اطلاعات قرار می گیرند که نرخ موفقیت آن ها به مراتب بیشتر از حملات عادی و معمولی پراکنده در اینترنت است؛ حملاتی که ممکن است به صورت تصادفی رایانه یا شبکه سازمانی شما را آلوده کنند.
وی تصریح کرد: به هر ترتیب، هر شبکه ارتباطی در درون فضای اینترنت می تواند از دو رایانه متصل به یک سرور کوچک تا میلیون ها رایانه متصل به سرورهای غول پیکر تحت وب تشکیل شود. البته یک شبکه ارتباطی حاوی تنها چند رایانه می تواند بسیار بسیار امن تر و سریع تر از یک شبکه داخلی شامل صدها هزار کاربر فعال باشد (البته با پهنای باند متناسب)
ذبیحی افزود: شاید دولتمردان و مسئولان فعال در حوزه ارتباطات و فن آوری اطلاعات کشور، تمام پیش نیازها و تدابیر لازم را برای مهاجرت کاربران ایرانی به شبکه ملی اطلاعات، آماده کرده باشند، اماتأمین امنیت و نگهداری زیرساخت های لازم برای پوشش میلیون ها کاربری که قرار است به این شبکه ملی متصل شوند، قطعاً کار ساده ای نخواهد بود. پس بهتر است مسئله اینترانت ملی،فارغ از اظهارات و بیانات امید بخش مسوولان در افزایش ضریب سرعت و به ویژه امنیت کاربران، در عمل مورد قضاوت و داوری قرار بگیرد.
