04/09/1403  
 
۱۳۹۳/۱۲/۰۲ ۱۱:۵۷
طبقه بندی: صنفی
چچ
تا کی؟

تا کی؟

عصرارتباط- بی‌تردید همه اعضای محترم شورای‌عالی فضای مجازی مستقل از گرایشات فکری و سیاسی امروز خود، روزهای تلخ اختلاف رئیس‌جمهور و سایر مسئولین ارشد کشور و فتنه انگیری‌های منافقین در اواخر سال 59 و اوایل سال 60 را به خاطر دارند. در آن ایام به تعبیر بسیاری از سیاسیون، نظام نوپای جمهوری اسلامی دچار انسداد سیاسی شده و ارکان مختلف آن نمی‌توانستند با ساز و کارهای موجود مسایل خود را حل و فصل نمایند.

با گذشت زمان دامنه اختلافات گسترده‌تر و اثرات زیانبار آن متوجه مردم کوچه و بازار شد. در این هنگام با ورود علنی امام راحل به موضوع و تشکیل کمیته حل اختلاف و سایر اقدامات، جمله ای با این مضمون رواج یافت که «مملکتی که ولایت ‌فقیه دارد به بن بست نمی‌رسد». حدود سه دهه بعد وقتی این بار جمعی از صاحبان اندیشه و تکنولوژی کارکردهای روزافزون و معجزه فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در دیگر کشورها را مشاهده و از وجود اختلاف نظر در سطوح عالی تصمیم‌گیری بر سر چگونگی بکارگیری این فناوری در کشور خبردار می‌شدند، آن را به انسداد تکنولوژیکی - فرهنگی برای بکارگیری این فناوری تعبیر می‌کردند. از سوی دیگر فواید روزافزون این فناوری چنان بود که تعلل در تصمیم‌گیری برای رواج کاربرد آن ، شکایت را از سطح اندیشمندان و صاحب نظران  به مردم کوچه و بازار می‌کشید (که متأسفانه کشیده شده است). در این بین فرمان تشکیل  «شورای‌عالی فضای مجازی» از سوی مقام معظم رهبری در اسفندماه 90 بار دیگر همان شعار معروف را یادآور شد. یعنی اهمیت این فناوری و سطح تأثیر ان بر کشور چنان بوده و خواهد بود که حضرت ایشان، جمعی را با اختیار قانون‌گذاری گردهم آورد، تا نگذارند در مملکتی که ولی‌فقیه دارد بن‌بستی دیگر اما این بار از نوع فرهنگی- تکنولوژیکی بوجود آید.

برادران عزیر و بزرگوار
از زمان صدور آن فرمان تا به امروز سه سال می‌گذرد . اگر آن روز مسایل مربوط به سرعت، کیفیت، قیمت ، سطح و نوع خدمات قابل ارائه با استفاده از این فناوری ورد زبان و شکایت مردم عادی جامعه نبوده و عمومی نشده بود، امروز با ورود تکنولوژی‌های نسل 3 و 4 موبایل به خواست عمومی و اجتماعی تبدیل شده است. اگر در این مسایل توانسته‌اید گره مشکلات بر سر راه بکارگیری وسیع این فناوری را به سرپنجه تدبیر بگشائید که دست مریزاد. ولی اگر توفیق لازم را نداشته‌اید بدانید که اگر فرضاً شما بزرگان عضو کمیته حل اختلاف سال 60 بودید . با همین روند تصمیم‌گیری و بعد از گذشت سه سال مشکل انسداد سیاسی مذکور را حل نکرده بودید، کشور به چه وضعیتی دچار می شد؟ باور بفرمائید که اهمیت رفع انسداد فرهنگی – تکنولوژیکی از فضای مجازی کشور کمتر از رفع انسداد سیاسی سال 60 نیست. اگر ادامه آن وضع جامعه را با بحران سیاسی روبرو می‌کرد، این انسداد هم کشور را با بحران اجتماعی و اقتصادی روبرو خواهد کرد.
مردم و صاحبنظران دوگانه دعوای دبیر و وزیر اعم از اخوان- تقی پور و یا انتظاری – واعظی و مسایلی از این دست را توجیهی برای عدم حل معضلات حاکم بر فضای مجازی کشور نمی‌دانند. در طول این مدت اگر شورای‌عالی فضای مجازی می‌توانست فقط و فقط در حد یک صفحه بطور شفاف سیاست‌های مرتبط با چگونگی بکارگیری این فناوری برای حل معضلات کشور را منتشر می‌کرد، فسادهای اقتصادی فراوانی که اخبار آن هر روز با رقم‌های نجومی‌تری مطرح می‌شود زمینه بروز کمتری می‌یافت.کشور اینقدر گران اداره نمی‌شد، وابستگی به نفت کاهش یافته و از فشار سنگین تحریم‌های ظالمانه بدلیل توسعه خدمات الکترونیک وارزان اداره شدن کشور کاسته می شد.
مطمئن باشید همان مصوبه یک صفحه‌ای شما می‌تواند زمینه‌های سرمایه‌گذاری و کارآفرینی فراوانی که منجر به تولید ثروت و کاهش بیکاری می شود را ، فراهم نماید.  فراموش نفرمائید که امروز از ده شرکت برتر جهانی حداقل شش شرکت آن در همین حوزه فعال هستند. براستی در کشور ما از صد شرکت طراز اول چند شرکت در این حوزه فعال هستند؟
سومین سالگرد تأسیس «شورای عالی فضای مجازی» مبارک باد.
سهیل مظلوم واجاری
نائب رئیس پیشین سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور
 
منبع:
آدرس کوتاه شده: