به گزارش خبرنگار فن‌آوری اطلاعات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شبکه ملی اطلاعات در سال گذشته روند پر افت و خیزی را طی کرد و از گفت و شنودها درباره راه‌اندازی یک‌باره آن گرفته تا قطع و وصلی‌های مکرر اینترنت و اختلال در کیفیت آن مخصوصا در روزهای پایانی سال، کار را به جایی رساند که بسیاری از رسانه‌ها چه در داخل و چه در خارج از کشور تحلیل‌هایی را پیرامون اینترنت ملی سابق ارائه دادند.
اتصال بیش از 32 هزار مدرسه به شبکه علمی مدارس و برخی دانشگاه‌ها به شبکه علمی در فاز تهران از جمله اقداماتی بود که وزارت ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات در آخرین ماه سال گذشته، ذهنیت‌ها را به سمتی سوق داد که شبکه ملی اطلاعات اجرایی شده و این وزارتخانه درصدد آن است که با ایجاد دسترسی‌های بخشی و قسمتی، سال جدید را با اینترنتی جدید آغاز کند.
ارتقای سرعت دسترسی به محتوای شبکه علمی کشور که نسبت به شبکه سابق می‌تواند روزنه امیدی در نگاه اول برای مراکز آموزش عالی و علمی و تحقیقاتی تلقی شود اما در کل، بحث محتواست که این مراکز را به ادامه حرکت تشویق می‌کند و هر زمان که از این حوزه راضی شوند می‌توان گفت که رسالتی در راستای بهبود وضعیت آنها صورت گرفته است و گرنه صرف بالا بردن سرعت دسترسی شاید در گذشته نیز با هزینه کردی بیش‌تر بسترهای تحقق‌اش وجود می‌داشت.
با در نظر داشتن اینکه برنامه پنجم توسعه یکی از محوری‌ترین برنامه‌ها در راستای ارتقای فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات در تمامی سطوح جامعه است و دستگاه‌ها مکلف هستند که تا پایان سال دوم برنامه پنجم توسعه به این شبکه متصل شوند و با این حساب باید دانست که به احتمال قوی در نیمه اول سال جاری این شبکه رخ نمایان خواهد کرد تا حداقل با گذر از نیمی از ماه‌های سال زمینه تست و آزمایش این شبکه فراهم شود و زمینه را برای دسترسی‌های فراگیر باز کند.
حال ظاهرا موضوعی که در نگاه مسوولان اجرای چنین پروژه ملی در درجه اول قرار ندارد، اطلاع‌رسانی درباره وظایف و ساختارهای این شبکه است چراکه تا حال حاضر هنوز مشخص نشده که این شبکه از چه زیرساخت‌هایی برای ارائه خدمت بهره‌برداری می‌کند و علاوه بر آن واقعا قرار است چه خدماتی را به کاربران ارائه دهد که درنهایت نیاز آنها را به داشتن شبکه‌ای همچون اینترنت برآورده کند.
اگر این شبکه قرار است پهنای باند را تا دو مگابیت بر ثانیه برای کاربران در شبکه داخلی ایجاد کند و در عین حال دسترسی به شبکه جهانی اینترنت نیز باز گذاشته شود که هر کس بسته به تمایل شخصی خود از آن در موارد ضروری استفاده کند این سوال وجود دارد که به چه نحو نظارت‌ها برروی انجام درخواست‌ها بر مرز شبکه جهانی و داخلی اعمال خواهد شد؟
از طرفی دیگر این سوال برای تمامی دانشجویان و محققان وجود دارد که آیا برای دسترسی به تمامی منابع و یا حداقل، اکثریت منابع مورد نیاز خود دچار مشکل خواهند شد؟ و تجار هم ابهام دارند که آیا مسیر جایگزینی برای برقراری ارتباط مستقیم با مقاصد مورد نظر خود خواهند یافت یا خیر؟
هنوز اطلاعات دقیقی درباره عملکرد و زمان راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات ارایه نشده اما به گفته کارشناسان با استقلال خود از شبکه اینترنت به دنبال ایجاد امنیت‌های لازم بر بستر IP است و شاید در کل این اقدام یکی از شیوه‌های نوآورانه و تقریبا کاری برای ایجاد مانع در برابر حجم وسیعی از آفات باشد.
