جایگاه ضریب نفوذ اینترنت در شاخص‌های جهانی

اگر فن‌آوری اطلاعات را به عنوان اقدامات و ارائه خدمات تکنیکی مبتنی بر الگوریتم‌های ریاضی در شبکه‌های رایانه‌یی تعریف کنیم، به راحتی می‌توان دریافت که پیش‌نیاز اولیه اجرای چنین طرحی ایجاد دسترسی‌های ویژه برای ارتباط با محتویات شبکه است که در دیدگاهی کلان، دسترسی به شبکه جهانی اینترنت را می‌توان به عنوان پیش‌نیاز اصلی در نظر گرفت که از آن به عنوان ضریب نفوذ اینترنت یاد می‌شود.

ضریب نفوذ اینترنت حاکی از توانمندی و دسترسی جمعیت محدوده‌ای خاص (در محدوده وسیع کشور و یا در محدوده کوچک‌تر استان) به اینترنت است که البته در این راستا مجددا تعاریف دیگر و استانداردهای دیگری نیاز است تا به آمار و ارقام روشنی در این زمینه برسیم که از این جمله اولا باید اینترنت و سرعت دسترسی به شبکه جهانی را تعریف کنیم و ثانیا میزان استفاده افراد از این شبکه جهانی را طی یک بازه زمانی همچون یک سال تعریف کنیم.

ممکن است در کشورهایی همچون کره جنوبی که مهد تکنولوژی هستند، اتصال بی‌وقفه و حداقل بیش از 50 درصد روزهای سال جزو آمار نفوذ اینترنت آن هم به عنوان مثال با سرعت حداقل 1 مگابیت بر ثانیه به حساب آید اما در کشوری همین آمار با استانداردی دیگر سنجیده شود که به عنوان مثال در کشور تا 4 سال گذشته مبنای ضریب نفوذ این بود که هر کاربری به هر میزان به شبکه جهانی متصل شود و از خدمات آن استفاده کند،جزو آمار ضریب نفوذ به حساب می‌آید.

پورتال ملی سنجش سرعت اینترنت در کشور که از طریق پایگاه متما نیز قابل دسترسی است، آمار به روزی را که به صورت جزیی و از طریق استان‌ها به دست می‌آید، منتشر کرده که بر اساس آن میزان جمعیت و تعداد کاربران اینترنت مشخص شده که می‌توان میزان نفوذ را برآورد کرد.

فرمولی که در طرح جدید اتخاذ شده با همکاری دانشگاه شریف بوده که به قول متولیان آن رابطه نزدیکی با استاندارد جهانی دارد و پارامترهای بومی را در خود لحاظ کرده است و نحوه دسترسی به شبکه جهانی با ابزارهای متعدد از جمله GPRS موبایل نیز در نظر گرفته شده است.

این کار که برای ارائه آماری شفاف و به تفکیک برای هر استان، نیاز به همتی از سوی استانداری‌ها برای گزارش‌های مرتب دارد، می‌تواند ملاک خوبی باشد که در پایان هر سال آمار سازمان فن‌آوری اطلاعات با اعداد اعلامی مرکز آمار که دارای ملاک‌های خاص خود برای سنجش اینترنت است در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و بعضا تفاوتهایی در آمار به چشم می‌خورد.

اما چیزی که مهم است در ایران کاربران خانگی با محدودیت پهنای باند 128Kbps روبرو هستند و این در آمار ما به عنوان اینترنت پرسرعت یاد می‌شود، در حالیکه در نقاط دیگر دنیا سرعت دسترسی‌های ADSL تا 1 مگابیت بر ثانیه هم تعریف شده است که این به نوعی نمی‌تواند به صراحت بگوید که آمار ما نزدیک به استانداردهای جهانی است.