نرم افزار در هزار توی اتحادیه ها

سپیده نیکخواه-در شرایطی که انتظار می‌رفت این تشکل مردم نهاد بتواند مرجع واحد و جامعی برای تمام گرایش‌های صنف فاوا باشد اما چندی بعد تشکیل نهادهای خصوصی مختلف درشاخه‌های نرم‌افزار، عملا گوی سبقت را از سایر فعالان حوزه IT ربود؛ تا جایی که امروز در کنار نظام صنفی رایانه‌ای، بیش از 5 تشکل صنفی مختلف در حوزه نرم افزار وجود دارد که فعالیت آنها نیز به صورت جزیره‌ای و واگرا دنبال می‌شود. اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان نرم‌افزار، اتحادیه نرم افزارهای آموزشی، انجمن بازی‌سازان، انجمن نرم‌افزارهای تلفن همراه و اتحادیه تولیدکنندگان نرم‌افزارهای اسلامی، تشکل‌هایی هستند که هر یک با میانگین 50 عضو جداگانه در کشور به حیات خود ادامه می‌دهند.
در کنار مزایایی همچون تخصصی شدن حوزه‌های تولید نرم افزار از نگاه صنفی که بی‌شک در سایه همین تعدد نهادها حاصل شده، به معایبی همچون  نارسایی بازار نرم‌افزار و نقض آشکار کپی‌رایت بر می‌خوریم که با نگاهی واقع بینانه قطعا چالشی است که تاکنون هیچ یک از نهادهای صنفی نرم‌افزار نتوانسته‌اند به دلیل فقدان یکپارچگی در بدنه خود ، راه‌حلی ارائه کنند.
2- با وجود آنکه هنوز رقم دقیقی از تقاضای بازار نرم‌افزار در کشور مشخص نیست اما طبق آمار وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی هم اکنون حدود 6هزار نرم افزار داخلی در کشور تولید شده که بیش از 50 درصد از این محصولات قابلیت صادرات دارند. علاوه بر این طبق آمار اتحادیه صادرکنندگان نرم افزار قراراست تا پایان سال جاری حجم  صادرات نرم‌افزاری کشور به  100میلیون دلاربرسد. این نکته‌ای است که بسیاری از تولیدکنندگان حوزه نرم‌افزار را ترغیب کرده تا زیر چتر اتحادیه‌ها و انجمن‌های صنفی مختلف گرد هم بیایند و به مقوله صادرات این کالای رو به رشد بیش از پیش توجه کنند. اما پرسش اینجاست که چرا در شرایطی که مرکز اصناف و بازرگانان کشور با تشکیل اتحادیه‌های کشوری تلاش می‌کند مجامع صنفی را یکپارچه کند چنین الگویی نباید در دستور کاری متولیان این حوزه و به ویژه وزارت ارشاد قرار داشته باشد؛ الگویی که نه تنها به موازی‌کاری این صنف پایان می‌دهد بلکه مرجع واحدی برای سامان‌دهی مشکلات بازار نرم‌افزار نیز تعیین خواهد کرد.