اینترنت پرسرعت و گزینه‌های پیش روی کاربران

اینکه این سرعت آیا با تعاریف امروزی اینترنت پرسرعت همخوانی دارد یا نه، در این مقال نمی‌گنجد. آماری که به عنوان ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت ارایه می‌شود با فرمولاسیونی است که هر گوشی همراه ایرانسل را نیز به عنوان یک پورت اینترنت پرسرعت محاسبه می‌کند. به این ترتیب ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت بسیار کمتر از آن چیزی خواهد بود که توسط نهاد‌های متولی اعلام آمار ارتباطات و فناوری اطلاعات، اعلام شده است. طبق آخرین آمار منتشرشده توسط سازمان تنظیم مقررات ارتباطات، در ایران حدود یک میلیون و 600 هزار نفر از خدمات اینترنت پرسرعت وایمکس و ADSL (در مجموع) استفاده می‌کنند. بر اساس این آمار از این تعداد بیش از یک میلیون پورت مربوط به شرکت‌های خصوصی ارایه‌دهنده ADSL که به شرکت‌های ندا یا PAP معروفند، مربوط می‌شود. 350 هزار پورت ADSL هم توسط مجموعه شرکت‌های مخابرات ایران واگذار شده و 250 هزار مشترک نیز در مجموع از اینترنت پرسرعت با فناوری وایمکس استفاه می‌کنند. ADSL که بزرگ‌ترین بازار کنونی اینترنت پرسرعت ایران است، مبتنی بر خطوط تلفن است. اگر این فاصله از حد معینی بیشتر شود (شش کیلومتر) امکان برقراری ارتباط به روش ADSL وجود نخواهد داشت اما در غیر این صورت هیچ مشکلی وجود ندارد. ADSL نسبت به روش دایل‌آپ، علاوه بر سرعت بیشتر این مزیت را دارد که هم امکان استفاده از تلفن و هم اینترنت به صورت همزمان را برای کاربر مهیا می‌کند. برای استفاده از اینترنت ADSL باید تقاضای این سرویس را به یکی از شرکت‌های ارایه‌دهنده ارسال کرد. برای این منظور شماره تلفن، قبض پرداخت‌شده ماه قبل و کپی کارت ملی متقاضی لازم است. سپس شرکت مورد نظر، خط متقاضی را به تجهیزات خود رانژه می‌کند که معنی آن این است که سیم تلفن متقاضی در مرکز به تجهیزات ADSL متصل می‌شود. در میان شرکت‌های PAP یا ندا نام‌های آشنایی چون شاتل، پارس‌آنلاین و صبانت وجود دارد. این گروه شامل 11 شرکت خصوصی است که برای ارایه خدمات ADSL از سازمان تنظیم مقررات پروانه فعالیت گرفته است. دیگر شرکت‌های ندا عبارتند از: پیشگامان، عصر انتقال داده‌ها، نوین‌نت، لایزر، کارا امین ارتباط، فناوا، داتک و آسیاتک. برخی از این شرکت‌ها با سهم بیش از 70درصدی در میان 11 شرکت PAP، موفق‌ترین شرکت‌های خصوصی ارایه‌دهنده ADSL هستند. این شرکت‌ها از شرکت‌های پرسابقه و مشتری‌محور ارایه ADSL هستند و خدمات مختلفی در این زمینه ارایه می‌کنند. البته شرکت مخابرات ایران و شرکت‌های مخابرات استانی نیز حدود یک سالی است که وارد عرصه ارایه خدمات ADSL شده‌اند. در مقایسه با شرکت‌های ندا به دلیل اینکه هزینه‌های تمام‌شده ارایه خدمات برای خود شرکت مخابرات بسیار پایین‌تر از شرکت‌های نداست، اینترنت ارایه‌شده مخابرات کمی از تعرفه‌های شرکت‌های PAP ارزان‌تر است اما کاربران و خود شرکت‌های ندا می‌گویند، کیفیت اینترنت شرکت‌های ندا با مخابرات قابل مقایسه نیست و خدمات پس از فروش شرکت‌های ندا نیز از مخابرات بیشتر و بهتر است. مسایل مهمی در حوزه ADSL وجود دارد که اکثر کاربران از آن بی‌اطلاع هستند؛ اینکه چون انحصار دسترسی سیم مسی خطوط تلفن در اختیار شرکت مخابرات ایران خصوصی‌سازی شده است، شرکت‌های ندا مجبورند برای امور توسعه، نصب و رانژه و حتی قطع رانژه از شرکت مخابرات ایران مجوز بگیرند. این مساله به خودی خود روند ارایه خدمات را به ضرر شرکت‌های ندا و به نفع شرکت مخابرات ایران، کند می‌کند. کندی توسعه ADSL بازار را برای عرض‌اندام سایر فناوری‌ها باز می‌کند. رقیبی چون وایمکس. وایمکس اما سه تامین‌کننده در ایران دارد. البته تا چندی پیش این تعداد چهار تامین‌کننده بوده است. وایمکس بر پایه فناوری رادیویی است و فرق آن با ADSL در نوع فناوری است. مزیت این روش نسبت به ADSL این است که مستقل از سیم تلفن است. هرچند در مقام مقایسه، کارشناسان بازار ADSL را پرمشتری‌تر ارزیابی می‌کنند و از وایمکس به عنوان سرویس مکمل نام می‌برند، اما احتمال دارد این روش به دلیل شرایط خاصی که در عرصه رقابت خدمات ADSL بین مخابرات و شرکت‌های ندا وجود دارد، گوی سبقت را از ADSL برباید. به هرحال امید است دسترسی مردم ایران به اینترنت پرسرعت هر روز بیشتر و آسان‌تر شود و این خدمات با قیمت ارزان‌تر و با کیفیت بالاتر به دست مردم عزیزمان برسد.