03/09/1403  
 
۱۳۹۰/۰۸/۲۹ ۱۱:۰۵
طبقه بندی:
  • اخبار رسانه ها
  • اینترنت رگولاتوری
چچ
ترس غرق شدن در جریانی که ما را با خود برد

ترس غرق شدن در جریانی که ما را با خود برد

ما ایرانی‌ها ابتدای یک جریان، مخالف جریان آب شنا می‌کنیم. کمی که می‌گذرد و متوجه می‌شویم بیش از این نمی‌توان مخالف خوانی کرد، با جریان همراه می‌شویم و برای جلو افتادن از دیگران هم دست و پا می‌زنیم. داستان شبکه‌های اجتماعی در ایران، داستان همین جریان و شنای مخالف است.

تا چند سال پیش مسوولان با فیلتر کردن شبکه‌های اجتماعی و هشدارهای دایم، فعالیت در چنین شبکه‌هایی را غیرقانونی اعلام می‌کردند و هنوز هم غیر قانونی می‌دانند. اما امروز می‌بینیم که هر روز بر تعداد شبکه‌های اجتماعی ایرانی که برخی از آنها به صورت مستقیم از همان شبکه‌ها کپی برداری شده، افزوده می‌شود. در باب اهمیتی که امروز این شبکه‌ها پیدا کرده‌اند کافی است اشاره کنیم به اینکه رییس دولتی که به خاطر افزایش حجم فیلترینگ در دوره ریاستش طی چند سال گذشته، کاربران گمان می‌برند مخالف فعالیت‌ در شبکه‌های اجتماعی است هفته گذشته یک شبکه اجتماعی به نام منادیان صلح و عدالت www.irsolh.com را رونمایی کرد. پیش از این هم شبکه اجتماعی تبیان با تبلیغات فراوان و حضور برخی از مقامات دولتی آغاز به کار کرده بود.
به نظر می‌رسد از جمله دلایلی که برخی مخالف جریان آب شنا می‌کردند تا کاربران ایرانی را از شبکه‌های اجتماعی مانند فیس بوک و توییتر دور نگه دارند، تامین امنیت محتوا و اطلاعاتی بود که کاربران در این شبکه‌ها منتشر می‌کنند. هنوز هم عمده توصیه آنها به کاربران خودداری از انتشار اطلاعات شخصی در این شبکه‌هاست.
عده‌ای بر این گمان هستند که این خلاء امنیت در شبکه‌های اجتماعی ایرانی برطرف شده؛ چرا که نظارت بر محتوای شبکه‌های اجتماعی ایرانی شدیدتر از دیگر سایت‌ها و شبکه‌هاست. اما آیا فقط محتوایی که به صورت روزانه در قالب نوشته یا عکس منتشر می‌شود، امنیت کاربران را به خطر می‌اندازد؟ نگهداری از اطلاعاتی که هنگام عضویت از سوی کاربران به ثبت می‌رسد و شکل یک بانک اطلاعاتی را پیدا می‌کند، جای نگرانی ندارد؟
حجم اطلاعات شخصی که برخی شبکه‌های اجتماعی ایرانی مانند تبیان هنگام عضویت از کاربران طلب می‌کنند با اطلاعاتی که کاربران برای عضویت در شبکه‌های اجتماعی دیگر باید ثبت کنند، قابل مقایسه نیست. شبکه‌های اجتماعی ایرانی برای به عضویت گرفتن کاربران اطلاعات شخصی و مهمی مانند شماره شناسنامه، شماره ملی، نام پدر، آدرس محل زندگی و غیره را جلب می‌کنند. حتی برای صدور کارت، کاربران باید کپی شناسنامه خود را روی سایت قرار دهند. چه تضمینی برای حفظ و تامین امنیت اطلاعات کاربران در چنین سایتی وجود دارد؟ آیا طراحان این شبکه‌ها فکر کرده‌اند در صورت هک شدن اطلاعات شبکه‌، چه خطری متوجه کاربران است؟
شاید بهتر باشد در کنار سرعت بالای راه‌اندازی شبکه‌های اجتماعی ایرانی مشابه با شبکه‌های اجتماعی فعال، توجه به سطح امنیت اطلاعات و نوع اطلاعاتی که از کاربران هنگام عضویت درخواست می‌شود نیز افزایش پیدا کند تا در این دست و پا زدن برای همراه شدن با جریان، سرمان نشکند.

شبنم کهن چی

منبع:
آدرس کوتاه شده: