میزگرد نمایندگان انتخابات دوره سوم در عصر ارتباط.

عصرارتباط: هدف از این مناظره ارزیابی کلی نامزدهای انتخاباتی از سازمان نظام صنفی رایانه‌ای و اقداماتی است که تاکنون صورت گرفته و همچنین ارایه برنامه‌هایی است که این کاندیداها قصد دارند در صورت ورود به هیات مدیره سازمان در دستور کاری قرار دهند. با این پیش زمینه، کارنامه هیات مدیره سازمان طی دو دوره گذشته را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
داننده: من تصور می‌کنم اگر ارزیابی گذشته تبدیل به برنامه‌هایی برای آینده شود، مفید خواهد بود. بنابراین بهتر است به جای اینکه وارد نقد تحلیلی سازمان شویم راجع به برنامه‌ها صحبت کنیم.
عصرارتباط: یکی از مهم‌ترین اهداف و کارکردهایی که برای سازمان نظام صنفی رایانه‌ای تاکنون تعریف شده این است که سازمان را به عنوان تنها نقطه تعامل دولت و بخش خصوصی در حوزه فاوا می‌دانند. با این دیدگاه، به نظر شما آیا عملکرد سازمان طی شش سال گذشته مقبول بوده یا خیر؟
داننده: برای اینکه میزان مقبولیت عملکرد سازمان را بسنجیم، قاعدتا باید شاخص‌هایی را در نظر بگیریم، فکر می‌کنم بارزترین نشانه‌ای که وجود دارد این استقبال پرشور صنفی برای شرکت در انتخابات است؛ یعنی جایگاه سازمان به گونه‌ای است که فعالان صنفی تصمیم گرفته‌اند در تشکلی که خانه صنف است حضور پیدا کنند. به نظر من این حرکت علامت بسیار خوبی مبنی بر این است که سازمان معتبر است و به هر صورت همه می‌خواهیم با اشتیاق در آن حضور پیدا کنیم چرا که به اعتبار جایگاه آن برای پیگیری منافع صنف ایمان داریم.
عصرارتباط: با این تفاسیر آیا می‌توان گفت استقبال از انتخابات یک سازمان، لزوما به این معناست که جایگاه و اقدامات آن سازمان مورد قبول بوده؟
پیربابایی: ما وظیفه داریم از هیات مدیره اول و دوم به خاطر تمام تلاش‌هایی که در این‌باره داشتند تشکرکنیم، کمااینکه هیچ‌گاه مراسم تودیع مناسبی از آنها به عمل نیامد. من حساسیت خانم داننده درباره سازمان را به فال نیک می‌گیرم اما نظر شخصی‌ام این است که استقبال از کاندیداتوری دقیقا می‌تواند معنای عکس مفهوم رضایت را دربرداشته باشد. نیاز برای تغییر سازمان شاید یکی از اهدافی است که این نامزدها برای حضور در انتخابات دارند. از 1130 نفر عضو سازمان نظام صنفی، تنها 350 نفر طی این دوره حق عضویت پرداخت کرده‌اند و فکر می‌کنم این علامت محکم‌تری است که اثبات می‌کند جایگاه سازمان برخلاف تصور تضعیف شده است. در اعتبار سازمان به شکل ماهوی هیچ شکی نیست اما واقعا از این اعتبار برای اعتلای صنف به اندازه کافی بهره‌ گرفته شده؟ ما درصدد نقد هیات مدیره دوم نیستیم بلکه می‌خواهیم نقشه راهی برای سه سال آینده ترسیم شود تا نتیجه مطلوبی در انتها به دست آید.
عصرارتباط: آیا صرفا محبوبیت سازمان از بعد ماهوی به این مفهوم است که صنف از عملکرد سازمان رضایت داشته؟
کرمی: مشروعیت و مقبولیت سازمان دو مقوله کاملا جدا هستند و در مشروعیت سازمان نظام صنفی هیچ شکی نیست. به نظرم گزارش ارزیابی جایگاه سازمان باید به صورت دوره‌ای یا سالیانه در مجامع عمومی سازمان مطرح شود تا ناکامی‌ها و موفقیت‌های هر دوره هیات مدیره به صورت شفاف مورد بررسی قرار گیرد.
در هر دو لیست نامزدها، منتقدان عملکرد سازمان در کنار اعضا هیات مدیره قبلی حضور دارند. فکر نمی‌کنم امروز زمان مناسبی برای نقد عملکرد سازمان طی دوره‌های گذشته باشد بلکه نتایج نسبی در این زمینه وجود دارد که باید برای هیات مدیره جدید درس باشد و اعضا بدانند چگونه این نقدها می‌تواند در برنامه‌های آتی منعکس شود. اگر یکی از انتقادات این بوده که سازمان در دور دوم تاکید بیش از حدی برای ارتباط با بدنه دولت داشته و در مقابل از ارتباط خود با بدنه صنف کاسته، باید صراحتا بگوییم ما در دوره سوم چه برنامه‌ای برای پوشش این مشکلات داریم.
عصرارتباط: فکر می‌کنید با این تفاسیر، آن درس اصلی برای نامزدهای انتخابات دوره سوم چیست؟
سرکانی: باید بپذیریم یکی از کاستی‌هایی که اتفاق افتاده این است که هشت رکن اصلی هیات مدیره به پایان دو دور عضویت خود در سازمان رسیده‌اند و با اجبار صندلی‌های خود را در هیات مدیره ترک خواهند کرد، من جزو کسانی بودم که در دوره قبلی کاندیدا نشدم و تصمیم گرفتم این دوره با توجه به خلاء به‌وجودآمده برای هیات مدیره نامزد شوم.
عصرارتباط: فکر می‌کنید مهم‌ترین کاستی هیات مدیره قبلی که می‌تواند انگیزه نامزدهای فعلی برای ورود به سازمان باشد، چیست؟
سمیع‌زاده: من احساس می‌کنم می‌توان از زاویه دیگر به این بحث نگاه کرد؛ به عنوان نمونه همین اپوزوسیون به‌وجودآمده کارساز است و قطعا بهبود را در پی خواهد داشت. طی دوران فعالیتم ابتدا از بخش خصوصی به دولتی رفتم و پس از مدتی دوباره به بخش خصوصی بازگشتم، در این میان به نظرم رسید سازمان نظام صنفی اخیرا از بدنه شرکت‌ها بسیار فاصله گرفته است. بازار IT به سمتی پیش رفته که تقریبا هیچ کدام از شرکت‌ها نتوانسته‌اند سهم قابل توجهی به دست آورند. در این میان احساس کردم نقش دولت و شرکت‌های دولتی هم کاهش یافته است. بنابراین آنقدر حضور در بازار مشکل شده که مدل‌های تجاری جدید باید مطرح شوند تا کسب و کار را رونق بخشند. همین موضوع نیازمند یک ساختار و درک جدید در ساختار سازمان نظام صنفی است. واقعیت یک جمله است؛ دیگر نمی‌توان با ساختارهای سنتی همچون لابی ‌کردن‌‌ راه توسعه را در بازار  IT پیمود. همین باعث شده همه بخواهند در این رقابت شرکت کرده و وارد سازمان شوند.
عصرارتباط: مهم‌ترین انتقاد به دوره اول هیات مدیره سازمان همواره این بوده که با بخش دولتی به شکلی آشکار مخالفت می‌کند، در دور دوم برعکس به میزان تعامل زیاد سازمان با بخش دولتی خرده گرفته شد اما در مجموع در بازار فاوا هیچ اتفاقی نیفتاد. فکر می‌کنید در دوره سوم چه اتفاقی باید روی دهد تا اوضاع بازار بهبود یابد؟
پیربابایی: در خصوص بخش دولتی باید به دو رویکرد توجه کرد؛ ما ممکن است یک دولت به عنوان کارفرما یا یک دولت به عنوان تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر داشته باشیم. درست است که با دولت کارفرما می‌توانیم کمترین اصطکاک را داشته باشیم اما در برابر دولت تصمیم‌گیر، جایگاه سازمان با وجود مشروعیت و قانون‌مندی‌اش به هیچ عنوان کافی نیست. یکی از برنامه‌هایی که برای هیات مدیره سوم در گروه پیشنهاد 20 پیش‌بینی شده، افزایش جایگاه و حضور سازمان در مجامع تصمیم‌ساز است. نگاهی به عملکرد هیات مدیره دوم نشان می‌دهد جایگاه سازمان بیشتر به صورت پذیرنده بوده تا فعال؛ بخشنامه‌ها و قوانین از سوی دولت صادر می‌شدند اما ما به عنوان اعضای سازمان پس از ماه‌ها در جریان قرار می‌گرفتیم. عدم حضور در مراکز تصمیم‌سازی، بزرگ‌ترین کاستی سازمان طی دوره‌های گذشته بوده، شاید ترتیب دو لفظ افراط و تفریط برای دو دوره گذشته سازمان لغات مناسبی باشند به ویـژه اینـکه سکوت سوال‌برانگیز سازمان در دوره دوم باعث شد صنف فـاصـله عمیقی با خانه خود پیدا کنـد، در شرایطـی کـه به نظـر می‌رسید مدیران سازمان اصلا با معضلات آگاهی نداشتند، چیزی تحت عنوان تعامل هم‌افزا با دولت دیده نشد.
عصرارتباط: تصور می‌کنید رفتار سازمان با دولت در واقع عقب‌نشینی در برابر تصمیمات تعیین‌شده بوده؟
اعلایی: باید یک واقعیت را پذیرفت؛ اینکه دولت ما ساختار کند و نامتوازنی دارد و اخیرا تلاش کرده با کوچک‌سازی، چابک شود. در نهایت ما به عنوان صنف فناوری اطلاعات با این دولت سروکار داریم. آیا باید پا به پای کندی دولت پیش رویم یا اینکه خودمان پیشروی کرده و دولت را همراه کنیم؟ اعتقاد من این است که در دوره‌های پیشین، سازمان این پیشروی را نداشته و فقط ما دنبال دولت بوده‌ایم. در صورتی که اگر سازمان مقتدرتر بود می‌توانست دولت را به دنبال خود بکشاند و مطمئن باشید بدنه دولت از این موضوع استقبال می‌کند چراکه دولت خود طرحی در حوزه فاوا ندارد. در واقع سازمان نظام صنفی هیچ نقشی در تصمیم‌گیری‌های فناوری اطلاعات این کشور نداشته و تنها مدیران IT وزارتخانه‌ها بوده‌اند که برای این حوزه برنامه‌ریزی کرده‌اند. شاید دولتی‌ها، نمایندگان سازمان را برای این طرح‌ها دعوت کرده‌اند اما عملا هیچ تاثیر قابل توجهی از سوی صنف فاوا